چلغوز گیاهی است از خانواده ی پسته ایان Anacardiaceae ، درختی با ارتفاع حدود پانزده متر که تنه ای نسبتا قطور ، ناصاف و تیره رنگ دارد . برگ های آن شبیه برگ های درخت پسته ، شانه ای ، تکی با دو تا پنج برگچه می باشد ، هر برگچه بیضی کشیده و نوک دار ، روی برگ سبز روشن مایل به آبی براق و پشت برگ سبز مات و کناره ی برگ ها کمی مژه دار است ، گل ها گروهی خوشه ای باز به رنگ زرد ، میوه ی آن کوچک تر از پسته ، حدودا در ابعاد هسته ی سنجد و شبیه به تخمه آفتاب گردان و دارای پوست قهوه ای رنگ ، معطر و مغز آن روغنی است .
محل رویش چلغوز یا چلقوزه:
این درخت در جزایر کاناری ، سواحل مدیترانه تا آسیای صغیر و سوریه ، قفقاز ، ایران ، افغانستان ، و پاکستان انتشار دارد ، در ایران در جنگ های نیم خشک فارس ، کرمان ، یزد ، بلوچستان ، خراسان ، آذربایجان شرقی و غربی ، کردستان ، باختران ، لرستان تا ارتفاع ۳۰۰۰ متر از سطح دریا و در قزوین و کلاک نزدیک کرج دیده می شود .
نام های دیگر چلغوز یا چلقوزه: میوه ی درخت سقز گلخنگ – گلخنگ کله – گلخونک کله – حب الحضر – حبت الحضرا – شاقلانقوش – چاتلانقوش – چاتلانقوش – چاتانقو – راقو – سقوز – بنه – پسته ی وحشی ونوشک – قسقان – بکاین – بنشته .
طبیعت آن : طبع روغن چلغوز گرم و خشک است .
خواص درمانی روغن چلغوز یا چلقوزه:
- روغن چلغوز را بخورید ; مبهی است و صدا را باز می کند ، برای باز کردن انسداد گرفتگی های مجاری عروق و رفع سختی در ترشح ادرار مفید است ، اعصاب را تقویت می کند ، درد کمر تا زانو ، فلج ، لقوه و یرقان را درمان می کند .
- دیگر خواص درمانی روغن چلغوز یا چلقوزه این است که ; اگر آن را با سرکه هم بخورید و هم بر اعضا بمالی ; برای دفع انواع سم و رفع سردی اعضا مفید است .
عوارض و مضرات روغن چلغوز یا چلقوزه:
تشنگی می آورد و مصلح آن تباشیر است .
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.