نام علمی: eremurus luteus baker
مشخصات: گیاهی از خانواده liliaceae که به انگلیسی silver rod و در کتب مختلف فارسی به نام های علف چسب و اشراس آمده است. ارقام زیادی از آن وجوددارد، گیاهی علفی که برگ های نواری و بلند دارد که به صورت دسته جمعی از قسمت متورم یشه جدا می شوند. گل ها زرد رنگ و در طول ساقه گل دهنده دیده می شوند. ریشه آن ضخیم و گوشتی است که از ارقام مختلف آن چسب مخصوصی استخراج می شود.
در گویش محلی منطقه شولشک نامیده می شود.
زیستگاه: در پهنه وسیعی از خراسان جنوبی این گیاه دیده می شود . اکنون پس از تحمل خشکسالی های متمادی رویش آن محدود شده است. نمونه برداشت شده از مسیر بیرجند-طبس کیلومتر ۵۴، ارتفاع اط سطح دریا ۱۴۵۲ متر، طول جغرافیایی ۴۲-۵۸ و عرض جغرافیایی ۵۱-۳۲ می باشد.
ترکیبات سریش: ریشه ی سریش دارای ترکیبات قندی و قسمتهای هوایی آن دارای املاح مختلفی چون : پتاسیم ، فسفر ، کلسیم و ویتامین های مختلف می باشد .
خواص دارویی وکاربرد: مورد استفاده ی این گیاه بیشتر به دلیل چسبنده بودنش است.از دانه های این گیاه، روغنی گرفته می شود که در بعضی از تصلب های شریانی مورد استفاده قرار می گیرد. در شیمی گیاه از تجزیه ریشه آن مواد ساکارز، فرکتوز، گلوکر و گلوکزیدی به نام آسفودلوزید و لینولئیک اسید گزارش شده است. از ریشه و دانه و برگ و گل آن در طب گیاهی استفاده می شود. دانه ان به صورت ضماد التیام بخش زخم هاست. ریشه آن برای درد پهلو، سرفه، یرقان، خشونت حلق، ورم عضلات، جوش خوردن استخوان های شکسته ، ورم بیضه، و گرفتگی عضله از ان استفاده می شود. خوردن آن با سرکه از ریزش مو جلوگیری میکند. مصرف ساقه تازه آن با روغن زیتون برای یرقان اثرات مفیدی دارد. ضماد ریشه آن درد دندان را تسکین می دهد.
نحوه استفاده: مقدار خوراک ساقه و برگ آن ۱۵-۱۰ گرم در روز است و مصرف ریشه ان روزانه تا ۱۴ گرم تجویز می شود. از ریشه سریش می توانید جوشانده ای تهیه کرده و مصرف کنید . بدین منظور کافی است ، ریشه گیاه را به همراه آب روی حرارت قرار دهید تا بجوشد . پس از ۵ الی ۶ دقیقه جوشانده شما آماده است. برخی از مردم از ریشه این گیاه در سوپ و انواع غذا ریخته مصرف می کنند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.