نام علمی: Mangifera indiaca
نام فرانسوی: Mangue
نام انگلیسی: Mango
تیره گیاه: پسته Anacardiaceae
نوع گیاه: درخت
مشخصات ظاهری: درختی است پر شاخه به ارتفاع حدود ۱۰ متر، گاهی موارد بیشتر، با تاجی بزرگ و فشرده، برگهای آن سبز تیره، چرمیشکل، ساده و سرنیزهای. گلهای آن به صورت خوشهای، کوچک، قرمزرنگ یا مایل به سفید صورتی میباشد. میوهاش گوشتی، بیضوی، ابتدا سبز و پس از رسیدن زردرنگ میشود. در میوه، یک هسته بزرگ، سخت و چوبی وجود دارد که با گوشت میوه احاطه شده است.
طبیعت میوه: طبق نظر حکمای طب سنتی، طبیعت آن گرم و خشک است.
رویش جغرافیایی: در اغلب مناطق گرم و مرطوب کشورها، خصوصاً در هند، مالزی و مالت کاشته میشود. در ایران نیز در استانهای هرمزگان و سیستان و بلوچستان به صورت پرورشی کاشته میشود.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در انبه: مانگیفرین، مانگین، رنگ زردی به نام پیوری، بنزوئیک اسید، سیتریک اسید، تانن، آب، هیدراتهای کربن، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، ویتامین A، تیامین، رایبوفلاوین، نیاسین و ویتامین C در آن مشخص شده است.
بخش مورد استفاده: گوشت میوه. در ضمن هسته میوه، پوست درخت و برگ نیز خواص دارویی دارند.
نحوه مصرف: گوشت میوه رسیده مصرف خوراکی داشته و در صنایع غذایی نیز کاربرد دارد. در طب سنتی، پوست و برگ درخت را به صورت دمکرده یا جوشانده و هسته میوه را به صورت پودر استفاده میکنند. در ضمن پوست میوه مصرف خوراکی ندارد.
خواص درمانی انبه: برطرفکننده عطش، تسهیلکننده جریان خون، تقویتکننده نیروی جنسی، خرد و خارجکننده سنگهای کلیه و مثانه، مفید برای دستگاه تنفسی، مری، معده، روده و کلیهها، درخشانکننده رنگ چهره، قابض، برطرفکننده سستی و کسالت، دفعکننده اخلاط، کاهنده ورم پا، برطرفکننده لکههای پوستی، تقویتکننده عمومی بدن، محافظتکننده در مقابل گرفتگی رگها و بیماریهای قلبی در افراد دیابتی، کاهنده کلسترول بد خون، تقویتکننده قلب و عروق، افزاینده بینایی و اشتهاآور است. در ضمن برای بزرگی طحال، اگزما، پسوریازیس، کک مک، سردرد، آرتروز، ورم مفاصل، سرفه و تنگی نفس نیز مفید است. مغز هسته انبه برای آسم، تهوع، سرفههای سخت، بواسیر خونی، انگلهای رودهای، اسهال، ترشحات رحمی و نارساییهای هضمی با منشأ صفرا که با عوارضی نظیر تلخی دهان همراه است مفید و از سیلان جریان زیاد اسپرم و سرعت انزال جلوگیری مینماید.
تذکر: مصرف انبه موجب اختلال در متابولیسم وارفارین (یک داروی ضد انعقادی) گردیده و این گروه از بیماران باید از مصرف آن خودداری کنند. زیادهروی در مصرف انبه سبب سوءهاضمه، ناراحتیهای چشمی، ناراحتیهای کبدی و فساد خون میشود. در ضمن انبه برای اشخاص گرممزاج، بلغمیها و سوداییها مضر است.
منابع و مآخذ:
- گیاهان دارویی (دکتر زرگری، علی)
- معارف گیاهی (میرحیدر، حسین)
- شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران (دکتر مظفریان، ولیالله)
- مرجع کامل گیاهان دارویی و معطر (مهندس فرزاد، محمدعلی)
- شفا (دکتر رجحان، محمدصادق)
- خوردنیهای شفابخش و مضرات آنها (نعیمی، محمدحسن)
- از سیر تا پیاز (دکتر پورعبدالله، عبدالله)
- آلوئهورا گیاه هزار درمان (مهندس موسوی، فخرالسادات / استکی، معصومه)
- اسرار گیاهان دارویی (حاجی شریفی، احمد)
- گیاهان معجزهگر (دکتر خوشبین، سهراب)
- سیاهدانه، دانه شفابخش (نویمایر، یوزف)
- اطلس مصور گیاهان دارویی (کیانی، کاظم)
- فرهنگ جامع کلینیکی گیاهان دارویی (دکتر اکبرزاده پاشا، حجتالله)
- گزیده گیاهان دارویی (دکتر صمصام شریعت، سید هادی)
- خواص طبیعی میوهها و سبزیجات (دکتر آذر، ماهیار / دکتر اصلانآبادی، سعید / دکتر اصلانآبادی، ناصر / دکتر امام، مهدی / دکتر پادراد، سوزان / دکتر حسینپناه، رامین / دکتر ساداتیان، سید اصغر / خلاصی، مرجان / دکتر علویان، سید موید / دکتر فلسفی، حمیده / دکتر قاضیزاده، شیرین / دکتر لسان پزشکی، محبوب / دکتر هاشمی، سونیا)
- فرهنگ مصور گیاهان دارویی (رحیمینیا، مصطفی)
- طب الصمصام (صانعی، صمصام)
- گیاهان دارویی شاخص در پزشکی و صنایع (دکتر قاسمی دهکردی، نصرالله)
- دایره المعارف گیاهان دارویی (دکتر کرمعلی، جواد)
- گیاهان دارویی (ولاگ، ژان / استودولا، ژیری)
- گیاهان دارویی و نحوه و کاربرد آنها (استاد خسروی، سید مهدی)
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.