نام علمی گیاه: Allium cepa
نام فرانسوی: Oignon
نام انگلیسی: Onion
نام‌های دیگر آن به فارسی و در کتب طب سنتی، پیاز رسمی، پیاز، پیاز آشپزی، بصل، بصل الاکل، سوخ و سوقان عنوان شده است.
تیره گیاه: لاله Liliaceae
نوع گیاه: بوته
مشخصات ظاهری: گیاهی است علفی و یک تا دوساله به ارتفاع تقریبی ۸۰ سانتی‌متر، برگ‌های گیاه سبز غبارآلود، استوانه‌ای، توخالی، نوک‌تیز و به ارتفاع حدود یک متر. در انتهای ساقه‌های توخالی، گل‌دهنده، گل‌های آن گروهی به شکل چتر مدور و به هم فشرده به رنگ سفید یا بنفش که گل‌ها پس از به ثمر رسیدن، دارای کپسول‌هایی می‌باشند که دانه‌های ریز و سیاه در آن‌ها قرار دارند. قسمت زیرزمینی گیاه تشکیل شده است از مجموعه‌ای ورق‌های گوشتی که به آن پیاز می‌گویند و به رنگ‌های سفید، قرمز، بنفش و در بعضی موارد سبز یا زرد نیز می‌باشد.
طبیعت: طبق نظر حکمای طب سنتی، طبیعت آن خیلی گرم و خیلی خشک می‌باشد.
رویش جغرافیایی: پیاز در بیشتر نقاط جهان کشت می‌شود و کاشت آن در ایران نیز در اغلب استان‌ها به صورت وسیع، به خصوص در استان‌های اصفهان، گرگان، جنوب خراسان و مازندران معمول است.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در آن: کالری، پروتئین، هیدرات‌های کربن، خاکستر، گوگرد، آهن، کلسیم، فسفر، پتاسیم، تیامین، رایبوفلاوین، نیاسین، هایپوگلیسمیک، ید، سلیس، سدیم، اسانس، فنولیک اسید، گلیکولیک اسید و غیره در آن مشخص شده است.
نحوه مصرف: پیاز خشک را هم به صورت پخته و هم به صورت خام می‌توان مصرف کرد.
خواص درمانی: کاهنده چربی، قند و فشار خون، صفرابر، مدر قوی، خردکننده سنگ کلیه، افزاینده ترشحات غده تیروئید، از بین برنده باکتری‌های مضر، خارج‌کننده سموم از بدن، تقویت‌کننده نیروی جنسی، جلوگیری‌کننده از پیری زودرس، مقوی قلب، دفع‌کننده انگل‌های روده‌ای، پیشگیری‌کننده از بروز سرطان به خصوص سرطان روده بزرگ، ضد میکروب، ضد التهاب، تحلیل‌برنده ورم مثانه، ضد آسم، برطرف‌کننده بوی بد دهان، ضد اسکوربورت، بندآورنده اسهال خونی، ضد نفخ معده، جلوگیری‌کننده از حملات قلبی و دفع‌کننده عفونت‌های مجرای تنفسی می‌باشد. در ضمن برای روماتیسم، پوکی استخوان، بیماری‌های مفصلی، ورم گلو، برونشیت، گریپ، گرفتگی مجرای کبد و سوءهاضمه نیز مفید است.
نکته: برای برطرف‌کردن بوی بد پیاز پس از خوردن، یک عدد گردو میل نمایید و با کمی نان سوخته بجوید.
تذکر: زیاده‌روی در خوردن پیاز موجب تشنگی، تهوع، گرفتگی چهره و ایجاد فراموشی می‌شود.
منابع و مآخذ:
- گیاهان دارویی (دکتر زرگری، علی)
- معارف گیاهی (میرحیدر، حسین)
- شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران (دکتر مظفریان، ولی‌الله)
- مرجع کامل گیاهان دارویی و معطر (مهندس فرزاد، محمدعلی)
- شفا (دکتر رجحان، محمدصادق)
- خوردنی‌های شفابخش و مضرات آن‌ها (نعیمی، محمدحسن)
- از سیر تا پیاز (دکتر پورعبدالله، عبدالله)
- آلوئه‌ورا گیاه هزار درمان (مهندس موسوی، فخرالسادات / استکی، معصومه)
- اسرار گیاهان دارویی (حاجی شریفی، احمد)
- گیاهان معجزه‌گر (دکتر خوش‌بین، سهراب)
- سیاهدانه، دانه شفابخش (نویمایر، یوزف)
- اطلس مصور گیاهان دارویی (کیانی، کاظم)
- فرهنگ جامع کلینیکی گیاهان دارویی (دکتر اکبرزاده پاشا، حجت‌الله)
- گزیده گیاهان دارویی (دکتر صمصام شریعت، سید هادی)
- خواص طبیعی میوه‌ها و سبزیجات (دکتر آذر، ماهیار / دکتر اصلان‌آبادی، سعید / دکتر اصلان‌آبادی، ناصر / دکتر امام، مهدی / دکتر پادراد، سوزان / دکتر حسین‌پناه، رامین / دکتر ساداتیان، سید اصغر / خلاصی، مرجان / دکتر علویان، سید موید / دکتر فلسفی، حمیده / دکتر قاضی‌زاده، شیرین / دکتر لسان پزشکی، محبوب / دکتر هاشمی، سونیا)
- فرهنگ مصور گیاهان دارویی (رحیمی‌نیا، مصطفی)
- طب الصمصام (صانعی، صمصام)
- گیاهان دارویی شاخص در پزشکی و صنایع (دکتر قاسمی دهکردی، نصرالله)
- دایره المعارف گیاهان دارویی (دکتر کرمعلی، جواد)
- گیاهان دارویی (ولاگ، ژان / استودولا، ژیری)
- گیاهان دارویی و نحوه و کاربرد آن‌ها (استاد خسروی، سید مهدی)
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.